مانیتور LCD یا مانیتور CRT ؟
این دو نوع مانیتور هریک مزایا و معایب خاص خود را دارند. بنابراین عاقلانه است که برای انتخاب صحیح، ابتدا آندو را در جنبه های مختلف با یکدیگر مقایسه نموده و سپس یکی از آنها را انتخاب نماییم. در مرحله بعد بایستی بهدقت مشخصات هر یک از این دو نوع را درک کرده تا در هنگام خرید، بدانیم که چه مسائلی یک مانیتور را بر مانیتور دیگر برتر می نماید.
این روزها تب خرید مانیتور LCD همه گیر شده است: مانیتوری کوچک و زیبا که هر کسی دوست دارد یکی از آنها را جایگزین مانیتور قدیمی خود نماید. بخصوص که قیمت این مانیتورها نیز اخیرا کاهش پیدا کردهاست.
آیا مانیتور LCD برای تصویر برداری دیجیتال مناسب است؟
هنوز هم بهترین مانیتورها، مانیتورهای CRT هستند. اما اخیرا مانیتورهای LCD بسیار خوبی نیز به بازار عرضه شده اند. سوالی که پیش میآید این است که بر اساس چه مشخصاتی، به یک مانیتور صفت خوب اطلاق میشود.
طبق جدول زیر می توانید مشخصات مهم دو نوع مانیتور را مقایسه نمایید.
در جدول فوق مشخصات اصلی دو مانیتور با یکدیگر مقایسه شده اند. البته ذکر این نکته لازم است که این جدول بر اساس مانیتورهای خوب موجود تهیه شدهاند (و مانیتورهای خیلی ارزان به احتمال زیاد نمیتوانند چنین مشخصاتی داشته باشند).
شاید مهمترین معایب مانیتورهای LCD برای تصویربرداری دیجیتال، محدودیت زاویه دید، محدودیت در انتخاب رزولوشنهای مختلف و نقصان در پردازش و تولید رنگهای واقعی باشد.
در ادامه با این معیارها و اهمیتشان بیشتر آشنا خواهیم شد تا بتوانیم تصمیم بگیریم که چه نوع مانیتوری بخریم و نیز در میان مانیتورهای CRT وLCD بایستی به چه فاکتورهایی توجه نماییم.
مشخصات مانیتورهای CRT
هر چند مانیتورهایCRT برای کاربرد تصویربرداری دیجیتال مناسبتر از مانیتورهای LCD هستند، اما بایستی در هنگام خرید به مشخصات دقیق این مانیتورها نیز دقت نمود تا بعدا برای کاربر مشکل ایجاد نشود.
اندازه
برای انتخاب اندازه مانیتور باید به فضایی که روی میز کارتان در اختیار دارید، توجه نمایید. حداقل سایز مناسب برای تصویر برداری دیجیتال، 17 اینچ است. اما اگر جای کافی و نیز بودجه کافی دارید، حتما مانیتورهای 19 اینچ را نیز در نظر داشته باشید.
Dot Pitch
این معیار مشخص کننده کمترین فاصله بین دو پیکسل همرنگ است و برحسب میلیمتر اندازهگیری میشود. هر چقدر این عدد کوچکتر باشد، نشانه تصویر دقیقتری است. برای مقاصد تصویربرداری دیجیتال، بایستی مانیتورهایی را در نظر بگیرید که Dot Pitch آنها کمتر از 0.25 میلیمتر باشد.
دقت (Resolution )
مانیتورهای CRT نسبت به مانیتورهایLCD در زمینه انتخاب رزولوشنهای مختلف ، انعطاف پذیرترند. اکثر مانیتورهای فعلی قادرند که دقتهای بالایی را برای نمایش تصاویر فراهم نمایند. اما توجه داشته باشید که برای مانیتورهای 17 اینچ، حداکثر دقت مناسب 1024*768 ( و یا با کمی تساهل 1280*1024 ) است. در حقیقت با دقتهای بیش از این مقدار، تصاویر آنقدر در مانیتور 17 اینچ کوچک خواهند شد که عملا فایده ای برای کاربر ندارد. اما برای مانیتورهای 19 اینچ دقت 1280*1024 و یا 1600*1200 مناسب است. پس چرا در تبلیغهای مربوط به مانیتورهای 17 اینچ تا این اندازه روی دقتهای بالا مثل 1600*1200 تاکید میشود؟ پاسخ این سوال را در ادامه میدهیم.
Refresh rate
لرزش در تصویر مانیتور برای چشم بسیار آزار رسان است. حتی ممکن است لرزش تصویر مانیتور توسط چشم دیده نشود، اما در هر حال باعث آسیب به چشم خواهد شد. برای آنکه قبل از خرید بدانیم که مانیتور دچار این عیب مهم نخواهد شد، بایستی به Refresh rate توجه کنیم.
کلا برای Resolution مورد نظر شما، مقدارRefresh Rate مانیتور بایستی بالای 85 هرتز باشد. بعبارت دیگر وقتی به رزولوشنهای مانیتورهای مختلف توجه میکنید، حتما بایستی Refresh rateآنها را نیز در همان دقت، در نظر بگیرید. مثلا یک مانیتور 17 اینچ با دقت 1280*1024 که دارای refresh rate معادل 70 هرتز باشد، اصلا در این رزولوشن ارزشی ندارد.
پس حالا به جواب سوال قبلی میرسیم: برای یک مانیتور فقط رزولوشن مهم نیست، بلکه مقدار Refresh Rate آن مانیتور در رزولوشن مورد نظر، به آن رزولوشن ارزش میدهد. پس اگر در یک مانیتور 17 اینچ به رزولوشن 1600*1200 با refresh Rate برابر با 60 هرتز برخورد کردید، بدانید که آن رزولوشن ارزشی ندارد.
مسطح بودن
مسطح بودن مانیتورهای CRT ارزش دارد. چرا که در مانیتورهای مسطح اولا تصاویر از لحاظ ابعاد و شکل
دچار اعوجاج نمیشوند. این مساله بخصوص در چهارگوشه مانیتورها بیشتر خودنمایی میکند.
ثانیا مانیتورهای مسطح کمتر در معرض انعکاس نورهای محیطی (به سوی چشم) هستند و بالطبع چشم کاربر کمتر دچار خستگی خواهد شد.
کنترل رنگ
کالیبره کردن مانیتور یکی از مراحل مدیریت رنگ است و برای این منظور بایستی ابتدا خود مانیتور را از لحاظ رنگ تنظیم نماییم. کنترل 3 رنگ اصلی مانیتور برای این منظور لازم است. پس یکی از موارد نسبتا مهمی که باید در هنگام خرید مانیتور به آن توجه نمایید، امکان کنترل دقیق رنگها است. البته امروزه اکثر مانیتورها این امکان را فراهم مینمایند.
همگرایی
یکی از مسائلی که در هنگام خرید مانیتور CRT اهمیت دارد، مساله همگرایی یا Convergence است. عدم همگرایی در مانیتور باعث میشود که در لبه های خطوط سفید، سایه های رنگی دیده شود. برای بررسی این عیب در مانیتور، وارد برنامه paint شده، یک صفحه با سایز مساوی با رزولوشن مانیتور ایجاد کنید. پسزمینه را سیاه کنید و دو مربع سفید مطابق شکل زیر در آن رسم کنید. سپس بهدقت کناره های خطوط را نگاه کنید. وجود هاله های رنگی در اطراف خطوط نشانه مشکل همگرایی در مانیتور است.
Geometry
Geometry در مانیتور به معنای نمایش اشکال به صورت واقعی آنهاست. یعنی یک دایره، کاملا بصورت دایره دیده شود و خطوط راست، کاملا راست دیده شوند. برای بررسی این مساله بازهم میتوان از برنامه paint کمک گرفت و بارسم مربعهایی در چهار گوشه تصویر و مرکز تصویر و نیز رسم دایره، به بررسی آنها پرداخت.
مشخصات مانیتورهای LCD
هر چند مانیتورهای LCD معایبی (مانند اشباع رنگی کمتر و کاهش جزئیات تصویر در قسمتهای تیره) دارند، اما یک مانیتور LCD خوب میتواند در امر تصویر برداری دیجیتال نیز کاربرد داشته باشد. برای خرید مانیتور LCD باید بدانید که چه مشخصاتی اهمیت داشته و به چه جزئیاتی بایستی توجه نمایید:
روشنایی
معمولا روشنایی مانیتورهای LCD بیشتر از حد انتظار شما است و اغلب نیاز به تنظیم در هنگام کالیبراسیون دارند. روشنایی بر حسب واحد کاندلاس بر متر مربع(cd/m2) اندازه گیری میشود. اغلب مانیتورهای LCD روشنایی حدود 170 تا 300 واحد cd/m2 دارند. بهتر است مانیتوری را انتخاب کنید که روشنایی آن بیش از 250 cd/m2 باشد.
رزولوشن
در مانیتورهای LCD تطابق داشتن رزولوشن با سایز مانیتور اهمیت زیادی دارد. به گونهای که این مانیتورها بهترین تصویر خود را فقط در رزولوشن مناسب، ارائه میدهند. اگر در مانیتور LCD از رزولوشن کمتر از حد توصیه شده کارخانه استفاده کنید، تصویر مناسبی دریافت نخواهید کرد.
معمولا برای سایزهای تا 17 اینچ، رزولوشن 1024*768 و برای 17 تا 20 اینچ ، رزولوشن 1280*1024 و برای سایزهای بزرگتر از 20 اینچ، رزولوشن 1200*1600 مناسب است. اما بهرحال برای این منظور بهتر است به مستندات همراه دستگاه مراجعه نمایید. برخی مانیتورها ممکن است پیغامی مبنی بر نادرست بودن رزولوشن انتخابی شما نمایش دهند که البته عمومیت ندارد. بنابراین یکی از کارهایی که بایستی قبل از خرید مانیتور LCD انجام دهید، بررسی دفترچه راهنمای دستگاه است تا مطمئن شوید که رزولوشن مناسب برای مانیتور، برای شما نیز مناسب است یا خیر.
نسبت کنتراست Contrast Ratio
نسبت کنتراست بیانگر محدوده تونال از سیاه خالص تا سفید خالص است. هر چقدر این معیار بیشتر باشد، مانیتور تونهای بیشتری را میتواند نشان دهد و طیفهای سیاه و سفید و رنگی آن، دقیقتر و نرمتر خواهد بود. اگر نسبت کنتراست پایین باشد، جزئیات مناطق سایه و تیره تصویر بخوبی دیده نخواهد شد و طیفها پله پله خواهند بود.
حداقل نسبت کنتراست مناسب 350:1 است. اکثر مانیتورهای خوب دارای نسبت 400:1 هستند. در حال حاضر حداکثر مقدار این نسبت حدود 500:1 است و مطمئنا با پیشرفت فناوری تولید LCD ها، بازهم افزایش خواهد یافت. در حال حاضر موقع خرید مانیتور LCD جهت تصویربرداری دیجیتال، عاقلانه است که مانیتوری انتخاب نمایید که دارای بیشترین مقدار نسبت کنتراست باشد.
در مورد نسبت کنتراست یک نکته مهم وجود دارد: در حال حاضر روش استانداردی برای اندازه گیری نسبت کنتراست وجود ندارد و ممکن است به مانیتوری برخورد کنید که با وجود نسبت کنتراست کم، از لحاظ محدوده تونال و رنگ بهتر از مانیتور دیگری باشد که دارای نسبت کنتراست بیشتری است. پس علاوه بر توجه به این نسبت، بهتر است که قبل از خرید، حتما مانیتور مورد نظر را روشن کنید و نمایش طیفهای رنگی و سیاه وسفید و نیز جزئیات تصویر در مناطق تیره آنرا بررسی نمایید.
Pixel Pitch
بر خلاف مانیتورهای CRT که شاخص Dot pitch بیانگر کیفیت کلی نمایش تصویر است، در اینجا معیار Pixel Pitch اهمیت دارد.
در مانیتورهای LCD مهمترین عامل تعیین کننده کیفیت تصویر، رزولوشن مناسب برای سایز مانیتور است. (همانگونه که قبلا گفته شد). معیار Pixel Pitch در حقیقت همین موضوع را به صورت عدد بیان میکند. اما نکته مهم این است که نمیتوان دو مانیتور را با این معیار مقایسه کرد. فقط باید توجه کرد که مانیتور مورد نظر شما بایستی دارای Pixel Pitch حدود 0.28 یا کمتر باشد.
Pixel Response Time
این معیار بیانگر سرعت نوسازی تصویر مانیتور است. این موضوع بخصوص برای تصاویر متحرک اهمیت دارد. هر چقدر این شاخص بالاتر باشد، تصویر اجسام متحرک در مانیتور واضحتر خواهد بود. پس اگر به دنبال مانیتوری برای ویرایشهای ویدیویی میگردید، حتما به این شاخص توجه کنید. اگر اصلا با تصاویر تحرک سروکار ندارید، بازهم این شاخص اهمیت دارد چرا که اگر این شاخص کم باشد، در هنگام حرکت ماوس، حرکت آن در مانیتور دقیق نخواهد بود(گاهی اوقات ناپدید میشود).
این شاخص در بسیاری از اوقات جزو مشخصات مانیتور ذکر نمیشود. اما میتوان آنرا از مراجعه به سایتهای سازنده و یا سایتهای بررسی کننده سخت افزار، بدست آورد. بهتر است مانیتوری انتخاب نمایید که مقدار Pixel Response Time آن کمتر از 30 میلی ثانیه باشد.
اندازه صفحه نمایش
در مانیتورهای CRT هر چقدر سایز صفحه بیشتر باشد، بهتر است. اما این قانون در اینجا صادق نیست. همانگونه که گفتیم هر مانیتور LCD یک رزولوشن مناسب دارد که بهترین تصویر خود را در آن حالت نشان خواهد داد. بنابراین یک مانیتور بزرگ ممکن است کیفیت تصویر کمتری در رزولوشن مناسب خود داشته باشد. به طوریکه در همان رزولوشن یک مانیتور کوچکتر (بعلت کوچکی پیکسلها) کیفیت تصویر بهتری بدهد. پس باید علاوه بر سایز صفحه به رزولوشن مناسب و نیز نمایش آن توجه کرد تا بهترین ترکیب ممکن را بدست آورد.
زاویه دید Viewing Angle
زاویه دید یکی از مهمترین فاکتورهایی است که باید در هنگام خرید LCD به آن توجه نمایید. خوشبختانه اغلب مانیتورهای فعلی در این زمینه پیشرفتهای قابل توجهی کرده اند. اگر این زاویه کم باشد، با انحراف کمی از زاویه دید مستقیم، روشنایی و رنگ تصویر به مقدار قابل توجهی تغییر میکند. زاویه دید بایستی حداقل 120 درجه باشد ولی زاویه ایدهآل حدود 160 درجه است.
توجهات خاص:
کلا مانیتورهای LCD آسیب پذیرترند. صفحه نمایش آنها با تماس اجسام نوک تیز آسیب میبیند. حتی فشار زیاد با انگشت نیز به آن آسیب میزند. اگر کامپیوترتان در محلی قرار دارد که بچهها به آن دسترسی دارند، انتخاب LCD کار چندان عاقلانهای نیست.
نکته دیگر در مانیتورهای LCD ، پیکسلهای داغ و پیکسلهای مرده هستند. در فرآیند تولید مانیتور ممکن است تعدادی از پیکسلها بدرستی عمل نکنند و یا همیشه روشن باشند (داغ) یا همیشه خاموش (مرده). وجود یک یا دو پیکسل معیوب، امری طبیعی محسوب میشود. در هنگام خرید یک مانیتور نو LCD به این موضوع توجه کنید، چرا که اگر تعداد این پیکسلها زیاد باشد، بایستی طبق قوانین گارانتی شرکت مربوطه تعویض شود.
برای بررسی پیکسلهای مرده، IE را باز کنید و در نوار آدرس آن عبارت about:blank را وارد کرده و سپس دکمه F11 را بزنید تا یک صفحه سفید کامل داشته باشید. حال به پیکسلهای مرده که سیاهرنگ هستند، توجه کنید. برای بررسی پیکسلهای داغ، وارد صفحه تنظیم Screensaver شده و گزینه Black را انتخاب کرده و دکمه Preview را بزنید تا یک صفحه کاملا سیاه داشته باشید. حال به پیکسلهای سفید دقت کنید.
مشخصات خاص:
پورتهای آنالوگ یا دیجیتال:
مانیتورهای CRT بندرت دارای ورودی دیجیتال DVI هستند و این ورودی اساسا در مانیتورهای LCD دیده میشود. البته امروزه ارزش ورودیهای دیجیتال نسبت به گذشته کمتر شده چرا که ورودیهای آنالوگ امروزی بسیارپیشرفته شده اند و عملا از لحاظ کارآیی با ورودیهای دیجیتال تفاوت چشمگیری ندارند. اکثر مانیتورهای LCD علاوه بر پورت دیجیتال، دارای پورت آنالوگ نیز هستند. برای استفاده از DVI نیاز به کابل DVI دارید(که معمولا همراه مانیتور نمیباشد). کارت گرافیک نیز بایستی دارای پورت دیجیتال DVI-I یا DVI-D باشد.( شکل زیر)
پورت دیجیتال(شکل پایین) و پورت آنالوگ (شکل بالا)
هاب USB :
برخی مانیتورها دارای خروجیهای USB هستند که نقش یک هاب را بازی میکند. بنابراین میتوان برخی وسایل مانند ماوس یا کیبرد را به آنها وصل کرد تا در پشت کیس زیاد شلوغ نشود.
قابلیت چرخش:
برخی مانیتورهای LCD قابلیتهای زیادی در تنظیم زاویه و جهت داشته و برخی امکان استفاده در دو حالت افقی و عمودی(برای دیدن اسناد یا صفحات وب) را دارند.
پورت برای کارتهای حافظه:
برخی مانیتورها ( مانند BenQ"s FP591) دارای پورت برای کارت حافظه CF ، SD/MMC و Smartmedia هستند. با این مانیتورها (بدون استفاده از کامپیوتر) میتوان براحتی تصاویر موجود در این کارتها را در صفحه نمایش مشاهده نمود.
برای خرید مانیتور عاقلانهترین روش ممکن این است که ابتدا بر اساس نیازهایتان، چندین مانیتور را با توجه به معیارهایی که ذکر شد، از طریق اینترنت پیدا کنید. سپس به فروشگاهی بروید که مانیتورهای مختلفی را برای فروش در معرض دید مشتری گذاشته است. سپس از نزدیک طرز نمایش تصاویر را در مانیتورهای مورد نظرتان بررسی نمایید.
خرید مانیتور کاری نسبتا دقیق بوده و بر حسب نیازهای شخصی افراد فرق میکند. بنابراین در هنگام خرید مانیتور، فقط به رنگ بدنه آن و مطابق بودن آن با رنگ مبلمان توجه نکنید.(به شخصه این روش خرید را بارها از نزدیک شاهد بوده ام !!)
کالیبراسیون مانیتور
هر مانیتوری که انتخاب کنید و بخرید، برای داشتن یک خروجی دقیق نیاز به کالیبراسیون دارید. این فرآیند شامل دو قسمت مجزا است: کالیبراسیون و تنظیم پروفایل
در مرحله کالیبراسیون، مانیتور را مجبور میکنید که تا حد ممکن نمایشی نزدیک به استاندارد داشته باشد: با تنظیم روشنایی، کنتراست و نقطه سفید، امکان کالیبراسیون مانیتور فراهم میشود. این مرحله معمولا با استفاده از نرم افزار کالیبراسیون و با تنظیم کنترلهای موجود روی مانیتور انجام میگردد.
پس از کالیبراسیون نوبت به تنظیم پروفایل میرسد. در این مرحله، خروجی رنگهای مانیتور با استانداردهای موجود مقایسه شده و بر اساس این مقایسه، پروفایلی برای مانیتور تعریف میشود تا در نهایت کمبودهای نمایش رنگ مانیتور جبران شود و خروجی مناسب داشته باشد.
چون مانیتورها با گذشت زمان از این تنظیمات خارج میشوند، بهتر است که مانیتورهای CRT هر دو هفته و مانیتورهای LCD هر ماه مجددا کالیبره شوند.
Adobe Gamma نرم افزاری است که به همراه نرمافزارهای شرکت ادوبی (مثل فتوشاپ) عرضه میشود. با استفاده ازاین نرم افزار امکان کالیبراسیون مانیتور وجود دارد. برای آشنایی بیشتر در مورد کالیبراسیون و تنظیم پروفایل، به این مطلب مراجعه کنید.
ذکر یک نکته در اینجا لازم است. اگر قبلا با Adobe gamma کالیبراسیون را انجام داده اید و حالا میخواهید با نرم افزار دیگری عمل نمایید، حتما در ابتدا اثرات کالیبراسیون با نرم افزار قدیم را حذف نمایید. برای این منظور میتوانید ازطریق Start > All programs > startup وارد لیست startup شده و با کلیک راست روی Adobe gamma و انتخاب delete ، آنرا حذف نمایید.
Self-calibrating (کالیبراسیون خودکار)
برخی مانیتورهای CRT دارای قابلیت کالیبراسیون بدون ابزارهای خارجی هستند. این مانیتورها علاوه بر اتصال معمول خود به کامپیوتر، دارای یک اتصال دیگر (معمولا از طریق USB) هستند. بعلاوه به همراه این مانیتورها یک نرم افزار کالیبراسیون و یک colorimeter وجود دارد. برای کالیبراسیون کافیست که اتصال USB مخصوص کالیبراسیون و colorimeter را متصل کرده و نرم افزار را اجرا کنیم و بقیه مراحل کار به طور خودکار انجام خواهد شد. نتیجه کار نیز بسیار عالی و دقیق خواهد بود.
این مانیتورها (مانند سری Artisan از شرکت سونی)، کمی! گرانتر از انواع رایج مانیتورهای CRT هستند. اما برای کسانی که نیاز به خروجی رنگی دقیق دارند، بسیار مفید خواهند بود.
به نقل از وبلاگ عکاسی:نعما محمدیان روشن
غیر فعال کردن راست کلیک در Desktop ( در تمام ویندوز ها)
این تنظیمات منوی زمینه ای را که بطور معمول با راست کلیک کردن بر روی Desktop نمایان می شود را حذف می کند .
رجیستری را باز کرده و کلید زیر را در آن پیدا کنید .
یک مقدار DWORD جدید ایجاد کرده و نام "NoViewContextMenu" را به آن بدهید. سپس مقدار آن را برابر با تعداد اسناد اخیری کنید که مایل به نشان دادن آنها هستید .
از رجیستری خارج شوید و برای اعمال تغییرات مجددا سیستم را راه اندازی نمائید .
*********************
انتخاب اولین آیکون نشان داده شده در Desktop (ویندوز 2000/Me/XP)
این ویژگی به کاربران امکان می دهد تا آیکونی را که مایلند به عنوان آیکون اول در Desktop نمایان شود را تعیین کنند. My Document یا My Computer.
رجیستری را باز کرده و کلید زیر را در آن پیدا کنید .
یک مقدار DWORD جدید ایجاد کرده و نام "SortOrderIndex" را به آن بدهید. سپس مقدار آن را برابر با تعداد اسناد اخیری کنید که مایل به نشان دادن آنها هستید .
از رجیستری خارج شوید و برای اعمال تغییرات مجددا سیستم را راه اندازی نمائید .
نکته : این تغییرات تنها در حالتی کار می کنند که تنظیمات نحوه مشاهده آیکون های Desktop بصورت Auto Arrange تعیین شده باشند .
لینوکس چیست؟
لینوکس به خودی خود، یک هسته (Kernel) است. هسته، بخش اصلی سیستمعامل را تشکیل میدهد که کار آن کنترل دادهها، مدیریت حافظه، سختافزار، ورود و خروج دادهها و تمامی موارد اصلی سیستمعامل میباشد. همانطور که گفتم، لینوکس به خودی خود سیستمعامل به شمار نمیرود، بلکه با استفاده از ابزارهایی که پروژه بازمتن (OpenSource) گنو (GNU) برای آن تولید کرده است، تبدیل به یک سیستمعامل کامل میشود (به همین دلیل است که لینوکس را معمولا گنو/لینوکس یا GNU/Linux مینامند) و با اضافه کردن سایر نرمافزارهای بازمتن به آن، میتوان از آن در موارد متعددی مانند سرویسدهندهها، ایستگاههای کاری، کامپیوترهای رویمیزی، ابر رایانهها، ابزارهای صنعتی و پزشکی که دارای سیستمهای درونهای (Embedded) میباشند و... استفاده کرد.
از نظر فنی، لینوکس را میتوان نمونه بازمتن سیستمعامل یونیکس نامید. زیرا بر اساس استاندارد POSIX پیاده سازی شده و کاملا با آن سازگار است. بنابراین لینوکس را میتوان نواده سیستمعامل پرسابقه و مستحکم یونیکس دانست که البته خواص خوب آنرا نیز به ارث برده است. اکنون تفاوتهای اصلی لینوکس و ویندوز را با هم میشماریم:.
لینوکس : سیستمعامل آزاد
لینوکس یک سیستم عامل آزاد و بازمتن است. کد منبع آن در اختیار همگان قرار دارد و همه میتوانند در کدهای آن تغییر ایجاد کرده و بنا به نیازشان استفاده کنند. آزاد و در دسترس بودن کدهای منبع سبب میشود تا بتوانید از طرز کارکرد دقیق سیستمعامل مطلع شوید. شما لینوکس را میتوانید به هر تعداد کپی کرده و بین دوستانتان پخش کنید. در سمت مقابل، ویندوز یک سیستمعامل اختصاصی است که کد منبع آن سری نگهداشته شده است و برای همگان در دسترس نیست. شما نمیتوانید بفهمید که واقعا در زیر سیستمعامل ویندوزتان چه میگذرد؟ آیا یک برنامه جاسوسی در آن پنهان نشده است؟ بعید نیست. سیستم عامل ویندوز رایگان نبوده و تحت حمایت قانون کپیرایت قرار دارد. شما نمیتوانید آنرا کپی کرده و پخش کنید. در صورت این کار شما خلافکار هستید و جریمه و مجازات خواهید شد. (فعلا نه در ایران ولی در 4-6 سال آینده بله)
لینوکس را به هواپیمایی تشبیه کردهاند که هر قسمت از انرا در جایی ساختهاند. لینوکس واقعا محصول کشور خاصی نیست. تعداد زیادی از مردم در سرتاسر جهان در حال کار بر روی آن و توسعه آن هستند. تعداد برنامه نویسانی که روی بخشهای مختلف سیستمعامل لینوکس کار میکنند، به حدود 400 هزار نفر میرسد، در حالی که تعداد کل برنامهنویسان مایکروسافت کمتر از100000 نفر است. همین، تفاوت کیفیت کار را مشخص میکند. شما با سیستمعامل لینوکس آزاد هستید. لازم ندارید تا از نرمافزارهای اختصاصی استفاده کنید و تحت انقیاد آنها در آیید.
لینوکس : سرعت، قدرت، پایداری
همانطور که گفتم، لینوکس نواده سیستمعامل یونیکس است. بنابراین ساختار کلی این سیستمعامل کاملا با ویندوز متفاوت است. این به این معنی است که مثلا شما نخواهید توانست برنامههایی که در ویندوز دارید، روی لینوکس اجرا نمایید (البته راههایی وجود دارد – شبیه سازها - ولی در حالت عادی خیر). یکی از خواص اصلی سیستمعاملهای خانواده یونیکس، پایداری و استقامت بسیار بالای آنهاست. این سیستمعاملها به این راحتیها خراب نشده و به ندرت نیاز به بوت مجدد پیدا میکنند. لینوکسهایی وجود دارند که شما میتوانید سالها بدون نیاز به بوت، از آنها استفاده نمایید. در سمت مقابل، حتی جدیدترین و پایدارترین سیستمهای ویندوز به اندازه یک موی لینوکس پایدار نیستند. برای بکارگیری سیستمهای ویندوز به عنوان سرویس دهنده به حافظه و پردازندههای قویتری نیاز دارید و مطمئن باشید اگر هر هفته آنرا بوت نکنید، از کار خواهد افتاد!
من حدود 2 سال است با این سیستمعامل کار میکنم. تنها یکبار مجبور شدهام بدلیل اشکال در کارت صوتی آنرا بوت کنم. (فقط کارت صوتی از کار افتاده بود!) در صورتی که در ویندوز، شما اگر خیلی شانس داشته باشید، حتما هفتهای 2-3 مشکل را که منجر به بوت خواهند شد، خواهید داشت. معمولا سیستمعامل لینوکس به راحتی خراب نمیشود و برعکس ویندوز مجبور نیستید تا آنرا هر چندماه یکبار مجددا نصب کنید. حتی برخی از انواع لینوکس به نصب «یکبار برای تمامی عمر» مشهور هستند. این گونه سیستمها را میتوانید حین کار و حتی بدون بوت، به نسخههای جدیدتر ارتقا دهید.
لینوکس : امنیت، امنیت، امنیت
امروزه در دنیایی متکی بر فناوری اطلاعات زندگی میکنیم که هر لحظه به خطر افتادن جریان اطلاعات منجر به بروز خسارتهای تجاری جبران ناپذیری خواهد شد. امروزه همه به دنبال یک سکوی ( Platform ) امنتر برای اجرای برنامههای کاربردی و سرویدهندهها هستند. لینوکس حرفهای زیادی برای گفتن در سمت امنیت دارد. بسیاری از قابلیتهای امنیتی که در ویندوز وجود ندارند و یا فقط با اضافه کردن نرمافزارهای اضافی قابل دسترسی میباشند، بطور درونی و پیشگزیده در لینوکس پیاده سازی شدهاند. لینوکس از ابتدا برای محیطهای شبکهای و چند کاربره طراحی شده است و همین باعث رعایت مسائل امنیتی از ابتدا در ان شده است، درحالی که ویندوز اینگونه نبوده و درحال حاضر نیز از نظر امنیتی دارای نقاط ضعف فراوانی است. مثلا یک برنامه مخرب با استفاده از همین ضعفهای امنیتی میتواند کل سیستمعامل را نابود کند، ولی در صورتی که مورد مشابهی در لینوکس وجود داشته باشد، حداکثر به دایرکتوری خانگی کاربر اجرا کننده آسیب خواهد رسید، نه کل سیستمعامل.
اینطور نیست که لینوکس فاقد هر گونه اشکال امنیتی باشد، خیر، ولی باز بودن کد منبع آن باعث میشود تا بسیاری از اشکالات امنیتی پیش از ایجاد خسارت و در مراحل توسعه و برنامه نویسی برنامه بر ملا شده و رفع شوند. در صورتی که اشکالی نیز در برنامههای منتشر شده یافت شود، بدلیل موجود بودن کد منبع سریعا برطرف میگردد. در صورتی که در سیستم عامل ویندوز شما باید منتظر مایکروسافت بمانید و بمانید و بمانید. سیستمعامل ویندوز دارای اشکالات امنیتی بسیاری است که به راحتی هم کشف نمیشوند و هنگامی کشف میشوند که خسارات جبران ناپذیری در اثر حمله از طریق آن ضعفهای امنیتی رخ دهد که امثال آنرا شاهد هستیم.
میتوان ادعا کرد که تقریبا هیچ ویروسی برای لینوکس وجود ندارد و این درحالی است که سالیانه بیش از 1000 ویروس و کرم مختلف برای سیستمعامل ویندوز ایجاد میشود. این بخاطر عدم گسترده بودن لینوکس نیست (حدود 70 درصد از سایتهای وب در جهان بر روی سیستمعامل لینوکس و سرویسدهنده وب آپاچی درحال اجرا هستند) بلکه بدلیل وجود حفرههای امنیتی متعدد ویندوز و سیاست انحصار گرایی مایکروسافت است. یعنی چه؟ مایکروسافت طوری رفتار و سیاست گذاری کرده است که مشتریان خود را تنها به محصولات خودش عادت دهد. بسیاری از کاربران ویندوز از اینترنت اکسپلورر و آتلوک برای مرور وب و پست الکترونیک استفاده میکنند. من به عنوان یک ویروس نویس، میدانم که اگر ویروسی را برای کاربران ویندوز بنویسم، بر روی کامپیوترهای 90 درصد آنها اثر خواهد کرد. چون اکثرا از IE و Outlook استفاده میکنند. ولی در لینوکس چطور؟ در لینوکس شما طیف وسیعی از انتخاب و عدم اجبار دارید. من از مرورگر موزیلا استفاده میکنم. دوستی دارم که Konqueror را ترجیح میدهد. دیگری از Opera استفاده میکند. من از Kmail استفاده میکنم. دوستم از Evolution ، دیگری از Pine و بعدی از Mutt و برادرم هم از Mozilla Mail . من فقط میتوانم برای یکی از اینها ویروس بنویسم چون روی بقیه کار نخواهد کرد و عملا میزان اثر آن انداک خواهد بود. ضمنا هیچیک از ویروسهایی که برای ویندوز نوشته شدهاند، بر روی لینوکس کار نمیکنند.
لینوکس : تعدد سکوهای اجرایی
لینوکس برخلاف ویندوز بر روی تعداد زیادی از سکوهای مختلف سختافزاری اجرا میشود و شما حتی قادرید آنرا برای کار بر روی سکوی مورد نظرتان تغییر دهید. این قابلیت، لینوکس را برای بکارگیری در سختافزارهای درونهای ( Embedded ) بسیار مناسب میسازد. هسته 2.6 لینوکس که بتازگی ارائه شده است، این امکان را فراهم میسازد تا لینوکس را بر روی دستگاههای بسیار کوچک و یا ابر رایانههای بسیار بزرگ اجرا نمایید. اصلا ویندوز میتواند؟
لینوکس : گستردهترین تنوع در کاربرد
لینوکس را میتوانید برای انجام وظایف بسیار متعددی بکار بگیرید. از دستگاه چک کردن اتصالات شبکه، دیوار آتش، مسیریاب ( Router ) شبکه، سرویسدهندههای مختلف مانند وب، بانک اطلاعاتی، فایل، چاپ و...، میزهای کار ( Desktop )، ایستگاههای کاری ( Workstations ) و... سیستمعامل لینوکس حتی این امکان را دارد که از آن بتوان به صورت یک سیستم زنده و پرتابل استفاده کرد. به این معنی که کل سیستمعامل از روی یک دیسک CD اجرا شود و شما آنرا با خودتان جابجا کنید و میزکار و تنظیماتتان را همراه خودتان منتقل کنید. علاوه بر این، این قابلیت برای رفع اشکال و نمایش آن نیز بسیار مفید است.
لینوکس : تنوع در انتخاب
بدلیل آزاد بودن سیستمعامل لینوکس، هر گروه یا موسسه تجاری، یک نسخه خاص از آن که به توزیع یا پخش ( Distribution ) معروف هستند، منتشر ساخته است. این توزیعهای مختلف همگی لینوکس هستند، ولی هریک معمولا برای یک یا چند امر خاص مانند سرویسدهنده، دیوار آتش، میزکار و... طراحی شدهاند و هریک قابلیتها و بهینه سازیها خاص خودشان را به کاربران ارائه میکنند. کاربران در این میان آزادی انتخاب زیادی داشته و میتوانند چیزی که کاملا نیازشان را برطرف میکند، انتخاب کنند. چیزی که در ویندوز نمیتوان مفهومی برای آن پیدا کرد.
لینوکس : سیستمعاملی حرفهای
لینوکس یک سیستمعامل حرفهای است. یعنی ممکن است یک کاربر کاملا غیر فنی برای مدیریت آن و انجام برخی از تنظیمات سختافزاری دچار مشکل شود و نتواند به راحتی این کار را انجام دهد. البته برخی از توزیعهای لینوکس این امور را بسیار راحت (و حتی راحتتر از ویندوز) کردهاند، ولی با این حال به طور کلی، لینوکس یک سیستمعامل حرفهای است که در عین سادگی، از پیچیدگیهای فنی زیادی برخوردار است. البته تمام کاربران لازم نیست این امور را بدانند. مثلا یک کارمند دفتری که اموری مانند تایپ و حسابداری را با کامپیوترش انجام میدهد، ممکن است از نظر فنی تفاوتی را احساس نکند، ولی لینوکس خوراکی 4 ساله برای کاربران خوره فراهم میسازد! برخلاف ویندوز، نکات بیپایانی برای یادگیری در لینوکس وجود دارد. این سیستمعامل 4 سال به راحتی شما را مشغول خواهد کرد و میتوانید مطمئن باشید پس از آن بازهم مطالب جدیدی برای یادگیری وجود خواهند داشت! پس خورههای کامپیوتری از آن لذت وافری خواهند برد و هرگز آنرا رها نخواهند کرد.
برخلاف ویندوز، در لینوکس راحتتر هستید تا بسیاری از کارهای پیکربندی و سیستمی را از خط فرمان بسیار قدرتمند و عالی آن انجام دهید. با اینکه برای بسیاری از امور مانند ویندوز ابزارهای گرافیکی طراحی شده است، یک کاربر حرفهای واقعا از خط فرمان لینوکس لذت خواهد برد. خط فرمان ویندوز را اصلا میتوان خط فرمان نامید؟
لینوکس : بهشت برنامه نویسان!
لینوکس را بهشت برنامه نویسان نامیدهاند. برخلاف ویندوز که اکثر ابزارهای برنامه نویسی روی آنرا باید جداگانه نصب و حتی خریداری نمایید، لینوکس به همراه تمامی ابزارهای برنامه نویسی مورد نیازتان و با هر زبانی که فکر کنید ارائه میشود. کافی است آنرا نصب کنید و کار برنامه نویسیتان را با ابزارهای دلخواهتان شروع کنید.
لینوکس : یک جعبه ابزار کامل
لینوکس برای کاربران حرفهای، یک جعبه ابزار کامل به شما میرود که در آن تمامی ابزارهای مورد نیاز مانند برنامههای اینترنتی، ابزارهای امنیتی مانند ابزارهای آزمایش شبکه، ابزارهای برنامه نویسی، هزاران صفحه کتاب و راهنما در آن پیدا خواهید کرد. ابزارهایی که در اختیارتان قرار دارد چنان متنوع هستند که میتوانید 90 درصد اطمینان داشته باشید که پس از نصب آن به چیز دیگری نیاز نخواهید داشت.
لینوکس : یکی از زیباترین دستاوردهای بشری
لینوکس در سایه همکاری و تبادلات علمی هزاران نفر در سرتاسر جهان ایجاد شده و توسعه یافته است. این همکاری چنان گسترده و زیبا بوده و هست، که به سیستمعامل لینوکس لقب «زیباترین دستاورد همکاری جمعی بشر» داده شده است. فرهنگ حاکم در جامعه لینوکس و بازمتن، فرهنگ کمک، اشتراک اطلاعات و تلاش برای بهبود هرچه بیشتر محصولات و «انجام هرکاری که از دستت برمیآید» است. هرکس که میخواهد با این سیستمعامل کار کند، باید تمامی دیدگاهها و عقاید قبلی خود را درباره نرمافزارها و سیستمعامل کنار گذاشته و با یک دیدگاه جدید و طرز فکر متحول شده وارد دنیای لینوکس شود، زیرا با فرهنگ حاکم متفاوتی روبرو خواهد بود. لینوکس نوید دهنده آزادی است...
لینوکس۱
دنیای جایگزینی را تصور کنید که مایکروسافت ندارد. در این دنیای جایگزین، نرمافزار رایگان است و شما فقط بابت خدمات پس از فروش محصول و آموزش به مبتدیان پول میپردازید.
ویروسها، کرمها و نرمافزارهای جاسوسی که آفت کاربران رایانههای خانگی هستند، در این دنیای جایگزین تقریبا ناشناختهاند. هر چند این نرمافزار سیستم عامل، خیلی شبیه مایکروسافت است و مانند آن کار میکند، ولی رایانههای مجهز به آن به ندرت از کار میافتند.
این تمام داستان نیست، ولی به لینوکس، دنیای جایگزین سیستمهای عامل که من در چند ماه گذشته ساکن آنجا بودهام، خوش آمدید. ما میخواهیم از امروز چند هفتهای را در این دنیا بگذرانیم تا ببینیم برای مردم عادی چه مزایایی دارد.
«لینوکس» چیست؟ آن درست مانند ویندوز یک سیستم عامل است. میتوانید آن را همراه ویندوزتان نصب کنید و رایانهتان را با هر کدام از سیستمهای عامل به راه بیاندازید، ولی نه با هر دو! یا میتوانید فقط لینوکس را نصب کنید و از ویندوز منصرف شوید.
برنامهها باید با لینوکس سازگار باشند، یعنی همانند برنامههای سازگار با سیستم عامل «مکینتاش» باید مشخصا برای آن نوشته شده باشند. البته لینوکس تا حدودی با برنامههای ویندوز سازگاری دارد.
روی هم رفته وقتی یک نرمافزار تجاری لینوکس میگیرید، مجموعهای کامل از برنامهها را دریافت میکنید که مشابه برنامههایی است که همراه یک رایانه شخصی جدید به شما میفروشند: واژهپرداز، صفحهبندی، بانک اطلاعات، مرورگر وب، نرمافزار ایمیل و چندرسانهای. حتی اگر نتوانید لینوکس را به اجرای یک برنامه خاص ویندوز متقاعد کنید، آن شاید بتواند با اطلاعات تولید شده، مانند سند واژه پرداز کار کند. نقطه ضعفش زمانی بروز مییابد که شما در نهایت بخواهید برنامهای با ویندوز اجرا کنید که معادل لینوکس ندارد.
لینوکس از کجا آمده است؟ بسیاری از انسانهای واقعا با هوش از انحصار مایکروسافت بیزارند. شماری از این عده ویروسهایی را مینویسند که هر روز دربارهشان میخوانید و آنها میکوشند هفتهای یکبار رایانه شما را از کار بیاندازند. گروهی دیگر مدولها و برنامههای لینوکس را مینویسند و از اینترنت برای سازماندهی و هماهنگی فعالیتهایشان بهره میگیرند.
«لینوکس» بیش از هر چیز دیگری که دنیا تا به امروز دیده، به یک جنبش تودهای تبدیل شده و هزاران نفر نهایت تلاش خود را به کار میگیرند تا سلطنت حاکم ویندوز را سرنگون کنند. کلیه برنامههایی که این افراد پدید میآورند، روی هم رفته رایگان هستند. اگر رایانه باز باشید، میتوانید با «دانلون» کردن رایگان لینوکس برای چند آخر هفته سرگرم شوید ولی ممکن است سردرد بگیرید. اما میتوانید لینوکس را بخرید و آن برای مبتدیها ایده بدی نیست. شرکتهایی مانند Lindows ، SUSE و Xandros در ازای یکصد دلار یا کمتر یک نسخه رایگان لینوکس را میگیرند، مجموعهای از نرمافزار به آن میافزایند و با رفع سایر نقایص اطمینان مییابند که همه چیز با همدیگر سازگارند. تجربه من نشان میدهد نصب محصول نهایی کم دردسرتر از ویندوز خواهد بود.
آیا لینوکس بهتر از ویندوز است؟ بستگی دارد منظورتان از بهتر چیست؟ از دیدگاه یک کاربر، آنها بیشتر شبیه به همدیگرند، نه متفاوت، پس اگر به دنبال تجربه کاربری بهبود یافتهتری هستید، مکینتاش را امتحان کنید، البته به شرط آنکه جرات امتحان کردن را داشته باشید.
کاربرد لینوکس برای کسب و کارها نیز به همین منوال است: آن از لیندوز ارزانتر و با ثباتتر و کار با آن آسانتر است. کسب و کارها به واسطه لینوکس نه تنها برنامههای مورد نیاز بلکه کدهای بنیادین آنها را دریافت میکنند و میتوانند مطابق میل خود تغییر دهند. بیدلیل نیست شرکتهای بزرگ آیبیام، «نوول» و سایر غولهای بزرگ میکوشند سوار موجی شوند که ابتدا شرکتهای کوچکی مانند «ردهت» بهراه انداختند.
لینوکس برای کاربرد خانگی بیشتر دردسر ایجاد میکند. درست است که آن را رایگان به دست میآورید، ولی ویندوز را نیز کمابیش همراه رایانههای جدید مجانی میگیرید. رایانه جدید معمولاً از خدمات پس ازفروش برخوردار است، ولی لینوکس رایگان از این خدمات بهرهمند نیست. در خانههایی که چند رایانه دارند، داشتن یک رایانه با لینوکس عقلانی است و شاید ارزش پرداخت مبلغی برای خریدش را داشته باشد. اگرچه مسائل امنیتی در عالم فرض محتمل هستند، ولی لژیونر هکرها صرفا به لینوکس حمله نمیکنند.
به عبارت دیگر، وقتی سایر سیستمها آلوده میشوند، لینوکس شما خوش و خرم کار میکند. بله، گهگاه ناگزیرید باگها را از بین ببرید، ولی رفع آنها به اندازه ویندوز حیاتی نیست. یک کاربر اعلام کرده که لینوکس در مقایسه با ویندوز حوصله را سر میبرد.
لینوکس میتواند رایانههای قدیمی را بهبود بخشد، من توانستهام آن را با موفقیت روی یک رایانه قدیمی 450 مگاهرتز سلرون با 256 مگابایت رم نصب کنم و آن واقعا مفید بوده است. ویندوز 98 از آن خیلی کندتر کار میکند و بیشتر آسیب میبیند.
دنیای اقتصاد
سیستم فایل NTFS چیست ؟
حتما تا کنون با عناوینی همچون FAT16 و FAT32 آشنا هستید . این دو از سیستم های فایلی مایکروسافت هستند که در حال حاضر با توجه به گسترش زمینه های مختلف سیستم های کامپیوتری ناکارآمد و غیر قابل اطمینان هستند .
یکی از مهمترین مشکلات امنیتی در سیستم FAT16 و FAT32 عدم توانایی در تعریف سطوح مجوز دسترسی به فایل ها و یا پوشه ها می باشد . که این امر می تواند به عنوان یکی از دلایل ناکارآمدی و قابل اطمینان نبودن این سیستم ها در سطوح شبکه باشد .
بر این اساس مایکروسافت سیستم فایلی جدیدی تحت عنوان NTFS را ایجاد نمود که از یک ساختار 64 بیتی پشتیبانی می کند و از این رو کاربران می توانند فایل هایی ایجاد کنند که طول نام آنها تا 256 کارکتر باشد .
چهار مجوز استاندارد در سیستم NTFS برای فایل ها و پوشه ها وجود دارند :
1- No Access: با انتخاب این گزینه کاربران هیچگونه مجوزی برای خواندن ، نوشتن و ... فایل یا پوشه مربوطه نواهند داشت .
2- Read : با توجه به آنکه اجزاه خواندن یک فایل شامل اجرای آن نیز می باشد ،از این رو کاربری که این سطوح از دسترسی را داشته باشد می تواند فایل را اجرا کرده و آن را بخواند .
3- Change : این سطح دسترسی و مجوز ، کاربر را قادر می کند تا فایل را خوانده و در صورت لزوم تغییرات خود را در آن انجام دهد یا حنی فایل را حذف کند .
4- Full Control : با فعال بودن این گزینه کاربران دارای مجوز می توانند فایل را خواند ، تغییرات مورد نیاز را درآن ایجاد کرده و یا حذف کنند . در واقع تمام امکانات و اختیاراتی که کاربر در حالت Change دارد در این قسمت نیز وجود دارد و فرق این دو سطح مجوز در آن است که با داشتن مجوز Full Controll ، کاربر می تواند حتی برای سایر کاربران سیستم دسترسی تعریف کند و یا دسترسی کاربر دیگر را از آن پوشه و یا فایل حذف کند .
از لحاظ امنیتی بهتر است حتی الامکان از این مجوز استفاده نکنید ، زیرا داشتن مجوز Change بالاترین سطح دسترسی را به کاربران می دهد مگر آنکه واقعا بخواهید کاربری امکان تعریف یا حذف مجوز برای سایرین را داشته باشد .
البته مجوزه های دیگری نیز چون Read Only ، No Execute، Execute Only ، Write Only و ... نیز قابل تعریف می باشند .
تعیین مجوز برای منابع اشتراکی شبکه
مجوزهای بررسی شده در فوق در واقع برای تعیین سطح دسترسی کاربرانی است که از یک سیستم بطور مشترک استفاده می کنند . اما ممکن است سیستم شما در بین چندین سیستم دیگر و در یک شبکه قرار گرفته باشد و شما بخواهید با تعیین سطح دسترسی های مشخص امکان دسترسی به یک یا چند کاربر بدهید . پس از تعریف منابع اشتارکی در سیستم تان که می تواند فایل ها ، پوشه ها ، درایو ها ، چاپگر ، اسکنر و ... باشد ، کاربران دارای مجوز می توانند به این منابع دسترسی داشته باشند .
با توجه به آنچه گذشت می توان سطوح دسترسی کاربران در سطح شبکه را نیز به شکل زیر تعریف کرد :
1- No Access: نازلترین سطح دسترسی (دسترسی وجود ندارد)
2- Read : اجرا و خواندن
3- Change : اجرا ، خواندن و اعمال تغییرات
4- Full Control : اجرا ، خواندن ، نوشتن و اعمال تغییرات ، تغییر در سطح مجوز ها
با توجه به این توانایی ها شما می توانید برای یک فایل و یا پوشه در هر دو وضعیت سیستم محلی و شبکه ، مجوزلازم را به کاربران بدهید .
مثلا با تعیین مجوز Change برای یک فایل در سیستم محلی ، به کاربرانی که در پشت سیستم شما می نشینند امکان اعمال تغییرات را در فایل بدهید و با تعیین مجوز Read در سطح شبکه تنها امکان خواندن را به کاربرانی که از شبکه استفاده می کنند بدهید .
البته در صورت جابجایی این سطوح ، یعنی تعیین مجوز Change, در سطح شبکه و Read در سطح سیستم محلی ، تنها مجوز Read که حداقل سطح دسترسی بین این دو است به کاربران داده می شود و کاربران شبکه نیز تنها می توانند فایل را خوانده و اجرا کنند .